Alice

Miano:
Nie jest wyszukane, nigdy nie było nawet choć trochę dla ludzi, którzy bawili się w nadawanie cudacznych imion - Alice, takie to proste i przeciętne, tak samo jak i ona.
Wiek:
Dość młoda, mało poznała świata i jeszcze mniej go zobaczyła, jednakże już swoje wie, uczy się na błędach...
Charakter:
Co tu dużo mówić? Jest pojętna na wiedzę, chłonie ją niczym gąbka. Z pozoru cicha i małomówna dziewczyna, która nie robi sobie nic ze zdania innych, jednak jaka na prawdę jest? Otóż potrafi być przyjazna, jeśli ktokolwiek znajdzie się w tarapatach na pewno pomoże kiedy będzie w pobliżu. Dla wrogów jest oschła i niezbyt przyjemna. Nie da sobą pomiatać byle komu i żeby było jasne - nie jst łatwowierna, najpierw musi znaleźć odpowiednie źródło informacji by się przekonać czy dana osoba mówi prawdę czy po prostu chce ją wykorzystać. Boi się innych, a przynajmniej takie sprawia wrażenie ponieważ nigdy nie znajdzie się jej w tłumie czy gdzieś gdzie jest dużo osób. Nie mówi zbyt dużo, bo nie widzi w tym sensu, puste słowa do niej nie przemawiają, po co rozmawiać skoro nie wynosi się z tego żadnych przydatnych wieści? Potrafi kłamać jak nie jedna aktorka, jednak nie używa tego, woli powiedzieć prawdę i walczyć na śmierć i życie niż skłamać i później mieć jako-takie wyrzuty sumienia. Ciężko powiedzieć o niej, że jest słaba - jest silna psychicznie a fizycznie, cóż, potrafi walnąć ale na dłuższą metę wygląda to kiepsko. Jest ambitna i zawsze dokładnie wie czego chce nawet jeśli ma iść "po trupach do celu".
Wygląd:
Gdy była mała nie patrzyła w lustro zbyt dużo razy, nie chciała być uważana za taką co dba tylko o swój wygląd a teraz... Teraz już nigdy na siebie nie spojrzy, nigdy się nie zobaczy, ale nie przeszkadza jej to zbytnio. Nie jest wysoka, ma zaledwie 165 cm wysokości, w dodatku także jest szczupła, wygląda niemalże na wychudzoną. Zaczynając od góry - jej włosy są koloru różowego, często rozwiązane lub splecione w dwie kitki. Jej cera jest niemalże śnieżnobiała, nie wychodzi na słońce, nie lubi czuć na sobie jego promieni. Oczy ma ciemno-różowe, jednak wydają się być puste patrząc na cokolwiek co ją otacza - jest ślepa i to dlatego. Zawsze ma grobowy wyraz twarzy, choć na jej wąskich, malinowych ustach niekiedy można zauważyć uśmiech. Wokół szyi ma ślad po drucie, jednak jest to już tylko blizna. Oprócz tego wygląda na porcelanową lalkę a także wygląda jakby każde mocniejsze uderzenie mogło złamać jej kość. Mimo wszystko są to tylko pozory.
Rasa:
Cóż tu dużo mówić... Człowiek, najzwyczajniejszy.
Grupa:
Nigdy nie bała się śmierci, zawsze się o niej uczyła słuchając a kiedyś także czytając... Jest młodą Nekromantką lubującą się w magach... Potentia
Ranga:
Auxilium, mówi Ci to coś?
Królestwo:
Nie ma tutaj nic do powiedzenia. Urodziła się na południu i tam zostanie.
Magia:
--
Ekwipunek:
* Nóż
* Trochę kurdli.
* Przepaska
Historia:
Wszystko zaczęło się w małej wiosce na południu, tam się urodziła. Mała i szczęśliwa dziewczyna zadowolona z życia jak nikt inny. Nie bała się wojny ani nieporozumień jakie chciał rzucić jej los. Wiedziała czego chce, by jak każdy inny móc żyć tak wspaniale jak się tylko dało, aż do pewnego dnia. Stało się to kiedy miała 9 lat - była po prostu w nieodpowiednim miejscu i o nieodpowiednim czasie. Przeszła się do lasu, gdzie rozmawiało wtedy dwóch mniej lub bardziej ważnych ludzi. Nie usłyszała co mówili, jednak sam fakt, że była w tamtym miejscu ją przekreślił. Przerzucili jej łańcuch przez gardło i sprawili, że przestała widzieć. To jakby czarna magia, jednak ona czuła jak umiera. Nie umarła. Na szczęście lub też nieszczęście znaleziono ją pod sosną czy świerkiem w tym lesie i zabrano do specjalisty. Kurowała się przez kilka tygodni by wydobrzeć do takiego stanu gdzie mogła wychodzić i się uczyć. Przyzwyczaiła się do swojej ślepoty wyostrzając inne, równie ważne zmysły jak słuch i węch. Babcia, z którą mieszkała wtedy czytała jej wszystko co chciała, wybierała jej księgi z których mogła się uczyć i szkoliła swoją pamięć. Tak było do jej 15 roku życia, wtedy jej babcia zmarła i ona została sama. Miała swój mały domek, jednak nie korzystała z niego zbyt często. Częściej było można zobaczyć ją w lesie, gdzie siedziała przy jednym z drzew i nuciła piosenki niesione przez wiatr. Teraz niemalże nic się nie zmieniło, jednak potrzebuje kogoś kto jej pomoże, ponieważ chce się dalej uczyć, a nie stać w miejscu.
Ciekawostki:
* Najbardziej wyczulony ma słuch
* Jest oburęczna
* Potrafi posługiwać się bronią białą
* Często można spotkać ją w niezamieszkanych miejscach
* Nie potrafi kłamać
* Nigdy nie kochała
* Nosi ze sobą wszędzie maskotkę szopa